Een verhaal van strijd en dankbaarheid

Joseph was blij dat hij niet ziek werd van COVID-19 toen in 2021 de ‘lockdown’ ook Uganda bereikte. En toch lag Joseph dat jaar veel op bed. Ondanks de steeds terug komende pijn, lukt het hem zijn examen te doen voor het "Ordinary Level"van het voortgezet onderwijs. Helaas slaagde hij niet en kon niet doorstromen naar het  "Advanced Level" van het voortgezet onderwijs. Dat viel hem zwaar, gezien zijn ambities. In de kerk werd er veel voor Joseph gebeden, ook zijn vrienden en dierbaren bleven hem bijstaan en droegen hem op in gebed en waren onafscheidelijk bij hem. Toch bleef de pijn alsmaar aanhouden en moest hij regelmatig naar een ziekenhuis waar hij morfine toegediend kreeg.

De pijn  begon al toen hij jong was, maar Joseph dacht dat het erbij hoorde. Elke keer weer die terugkerende, niet te omschrijven pijn. De ene keer hier, de andere keer daar.. Soms wel tientallen keren per jaar een periode met intense pijn. Rond zijn negende werd hij er bewust van wat het probleem was: De diagnose bleek Sickle Cell Disease (Sikkelcelanemie), of SCD, te zijn. Rode bloedlichaampjes zijn normaal ovaalvorming maar bij deze genetische ziekte zijn de hebben ze de vorm van een halve maan (sikkel) . Dit kan opstoppingen in de bloedvaten veroorzaken waarbij veel pijn ontstaat, vooral bij kou en vocht. Met medicatie is het aantal aanvallen verminderd, maar ze zijn niet gestopt.

De ziekte vraagt een andere levensstijl: Joseph zou graag meedoen met basketbal, maar te veel inspanningen heeft snel pijnlijke consequenties. Een tekort aan zuurstof werkt andere problemen in de hand en ook zijn dieet moet zorgvuldig worden opgevolgd.  Het duurde even voor Joseph om zijn ziekte te accepteren. Een belangrijke eye-opener was toen hij een meisje ontmoette die ook SCD had: "Ze werd door haar familie behandeld als vuilnis.  Ze kreeg nauwelijks hulp. Toen realiseerde me, hoe liefdevol ik altijd behandeld was. Ik kreeg altijd een warme trui. Ze brachten bij  naar de dokter. Ik kreeg medicatie. Zij werd niet geaccepteerd, ik wel. Toen accepteerde ik mijn ziekte pas echt en klaagde ik niet meer over het feit dat ik een warme trui moest dragen, en anderen niet.". 

Het was niet makkelijk om zijn geloof in Jezus te houden. Belooft Jezus niet; ‘zoek en je zal vinden, klop en er wordt opengedaan?’ Soms wilde Joseph alles opgeven. Maar Jezus zocht hem persoonlijk op, getuigt hij. Sindsdien oefent hij geduld in de ontwikkelingen in zijn leven en heeft hij vertrouwen in de toekomst. God zal voorzien! Joseph hoopt ook op een beenmergtransplantatie in de toekomst. Bidt u mee?

Alle namen zijn gefingeerd.