Verslag uit de ondervoedingskliniek

De afdeling ligt de afgelopen maanden bijna altijd vol. Op sommige dagen is het zelfs wikken en wegen: wie kan er naar huis, zodat we iemand anders kunnen opnemen? De laatste week is het iets rustiger, maar nog steeds liggen bijna alle bedden vol.

Veel kinderen komen ernstig ziek binnen. Het is bemoedigend om te zien dat de aanpak van zowel de voedingstoestand als complicaties tegelijkertijd een wereld van verschil maakt. Veel kinderen zijn al langs verschillende klinieken gegaan, maar vaak wordt daar de voedingstoestand genegeerd en is het dweilen met de kraan open. Als ze al opknappen, is het vaak een paar dagen tot de kinderen opnieuw ziek zijn. 

Momenteel hebben we erg veel kinderen met een cerebrale parese (waardoor de hersenen niet meer goed samenwerken met de spieren), vaak het gevolg van zuurstofgebrek bij de geboorte of door malaria. Door de spasticiteit hebben ze vaak een enorm hoge energiebehoefte. Maar tegelijkertijd kunnen velen niet kauwen en hebben moeite met slikken. Dat is zelfs mét de beschikbaarheid van de juiste middelen een uitdaging. Voor moeders hier in Uganda, die geen elektriciteit of stromend water hebben, is dat een enorm moeilijke situatie. We leren de moeders nieuwe dingen en een andere manier van aanpakken om ze goed op weg te helpen. Het blijft wel een uitdaging, moeders kunnen vaak niet buitenshuis werken doordat hun kind 24 uur per dag zorg nodig heeft, maar ze hebben juist extra inkomsten nodig om de juiste zorg te kunnen bieden.

De handicap kunnen we niet oplossen, toch zijn moeders vaak al erg dankbaar dat we hun kinderen serieus nemen en zelfs aanraken, terwijl ze op veel plekken alleen als vloek gezien worden. Dankzij uw steun bieden we elk jaar honderden moeders en kinderen een plek van hoop.